ای کسی که از روزی که نبودم با من بودی در هر لحظه و در هر زمان حتی وقتی که به تو فکر نمی کردم و وقتی که به یادت نبودم ...  
حتی لحظه ای که از تو دور می شدم پا به پای من می آمدی و تنهایم نمی گذاشتی ... ای معبود من ای پناهگاه ابدی من ای آرامش من ... ای که در تک تک لحظات بودنم ، بودی ... بر خلاف دیگران که می آیند و می روند ... دل می شکنند و خوشحال می کنند ... هستند و نیستند ... همیشه هستی و کوچکترین تغییری نکردی ... و همین است منبع قرار من ... ای خدای مهربان، نعمتی را به من بخشیدی که لایق آن نبودم ... خدای بزرگ از اینکه بدون چشم داشتی همسری مومن و مهربان به من عطا کردی که با آمدنش به زندگی ام امید بخشید از تو ممنونم ... در تک تک ثانیه ها و لحظه ها شکرگزارم ... هر چند که اگر تمام عمر سر به سجده گذارم قادر نخواهم بود شکر این مهر را به جا آورم ... کاش زبانی و قلبی داشتم که بتواند این همه محبت را سپاسگزار باشد ... افسوس که زبان قاصر است و قلب ناتوان ... هر چه بیشتر شکر میکنم بیشتر نیاز به آن پیدا میکنم که سر به سجده طولانی برم تا ابد ... 

  خدایا قران را راهنمای ما قرار بده و زندگی ناچیز این دنیا را راهی برای شهادتمان ... از این دنیا چیزی نمی خواهیم ... نه مالی برای اندوختن و نه پستی برای فخر فروختن ... تنها چیزی که از این دنیا می خواهیم این است که مایحتاج زندگی را به گونه ای فراهم کند که بتوانیم به سر منزل مقصود برسیم ... چرا که نیامدیم جز برای رفتن و پر گشودن ... آرزوی شهادت داریم ... هر چند که لیاقت نداریم ... ولی امیدواریم ... هر زمان که می اندیشم که نکند به آروزیمان نرسیم با فکر به مهربانی ات آرام می شوم ... و می گویم مگر می شود ارحم الرحمین دعای ما را مستجاب نکند ... نه نمی شود ... نمی شود که نمی شود ... و دل کوچکم به همین نمی شود خوش است ...  

 معبودا ... من و همسرم از تو می خواهیم و می طلبیم شهادت در راهت را ... تو را قسم به تمام مهربانی ات ... جز این رفتن را بر ما بندگان حقیرت مپسند ...

مرا ببخش به خاطر نمازهایی که خواندم ... به خاطر عبادتی که کردم ... ولی به یادت نبودم ...

ما عبادت هایمان هم نیاز به بخشش تو دارد ... گناهانمان را چه بگوییم ؟؟!

 

نوشته شده در شنبه 90/9/26ساعت 3:10 عصر توسط دکتر نگو بلا بگو نظرات ( ) |